میاندار

کوفه و شام

از کنـار بـاغ گـل ، باغبـان را می‌برند

غنچه‌ها را چیده‌اند ، بلبلان را می‌برند

زین غم گرفته سامان ، رفتم به چشم گریان

حسین ، حسین ، حسین جان

سرپرستـی مـی‌کنم ، کاروان ناله را

یادگاری می‌برم ، برگ‌های لاله را

این من و این اسیران ، این تو و این شهیدان

حسین ، حسین ، حسین جان

ای بهار آرزو ، در خزان دیدم تو را

در وداع آخرین ، تا که بوسیدم تو را

بــوی خــدا شنیدم ، از آن گلـوی عطشان

حسین ، حسین ، حسین جان

پیکـر صـدپاره‌ات ، در بیابــان مانده است

یوسف زهرای من ، بین گرگان مانده است

رفتم من و دل من مانده در این بیابان

حسین ، حسین ، حسین جان

ای بـرادر نیستـم ، مـن رفیق نیمه راه

با سرت در این سفر ، می‌روم از قتلگاه

روزی به شهر کوفه ، روزی به شام ویران

حسین ، حسین ، حسین جان

خطبــه ی مــن کوفـه را ، غـرق حیرانـی نمود

گرچه او با سنگ و چوب ، از تو مهمانی نمود

کـه دیـده تا بخواند ، سـرِ بریـده قـرآن؟

حسین ، حسین ، حسین جان

بس که داغت برده است ، دل ز دستم یا حسین

مـن بـه پـای نیـزه‌ات ، سـر شکستم یا حسین

جای تعجبی نیست ، زینب اگر دهد جان

حسین ، حسین ، حسین جان

چون شبـی کردم نظر ، ناگهانی سوی نی

من سر شش ماهه را ، دیده‌ام بر روی نی

خـدا کنـد نبینــد ، آن را ربـاب نــالان

حسین ، حسین ، حسین جان

تــا بــه کوفــه آمــدم ، بارهــا مــن مـرده‌ام

بس که سختی دیده‌ام ، بس که سیلی خورده‌ام

ترسم که با قیامم ، عمرم رسد به پایان

حسین ، حسین ، حسین جان

اثر استاد سیدرضا موید

_____

سبک نوحه را از اینجا دریافت کنید