میاندار

اربعین حسینی

دل می‌لرزد از آن نگاه که سوی من داری

در تنهایـی بـرای من به لب سخن داری

من سرگرم نظاره‌ات عزیز من

می‌میرم از اشاره‌ات عزیز من

ای عشق و آرزو از روی نی بگو

زینب زینب فدات

مـی‌سوزم من ز اخگـری کـه از جگـر خیزد

قطره قطره محبت است ز چشم‌تر ریزد

یکدم خـونین هـلال من حسین من

چشمی بگشا به حال من حسین من

تو با من همسفر من از تو بی‌خبر

زینب زینب فدات

از کــرببلا ندیــدمت دلـم هـوایت کرد

وقتــی از تـو جـدا شدم لبم دعایت کرد

لبهایم رو به حنجرت حسین من

چشمانم سوی پیکرت حسین من

افتادم از نفس در کنج این قفس

زینب زینب فدات

خورشیـد مـن نشستـه‌ای میان خاکستر

از پشت ابــر خـون بتـاب به محمل خواهر

بر اشک دخترت قسم حسین من

که تویی که تویی همه کسم حسین من

ای خاموش از سخن با او حرفی بزن